ஒன்று மட்டும் புரியவே இல்லை.

கைக்குள்ளிருந்த
ஆசை ரேகை
களவு போனபோதுதான்
முதன் முதல் - நம்
தேசத்தின் மேல்
ஆத்திரம் வந்தது.

கையைக்கட்டி
கையொப்பம் இடுங்கள்
என்றபோதுதான்
முதல் முதல்
கண்ணீர் வந்தது
என்
மனித நேயத்திற்கு..

என்
சட்டையில் இருந்த
பொத்தான் கூட
சொல்லாமலே
பிய்க்கப் பட்டபோதுதான் இந்த
ஜனநாயகத்தின் மேல்
நம்பிக்கை போனது..

எங்கள்,
பக்கம் இருந்த
பிள்ளையார் கூட
புத்தர் ஆனபோதுதான்
இந்த
மத நம்பிக்கை மேல்
அவநம்பிக்கை வந்தது.

என்
வார்த்தைகளுக்கு
மற்றவர்கள்
வக்கீல் வைத்து
வாதாடியபோதுதான்
இந்த
பேச்சுரிமை
பிடிக்காமல் போனது

அவர்கள்
என்னை
பைத்தியக்காரன்
என்றபோதுதான் - என்
சுரணைகூட
தூக்கம் கலைந்தது..

என்னை
பொல்லாதவனாய்
அவர்கள்
சித்தரித்த போதுதான்
என்
வியர்வைக்குக் கூட
இறுமாப்பு வந்தது..

அவர்கள்
ஒட்டுமொத்தமாய் என்னை
வெறுத்தபோதுதான்
என்
தராதரம் கூட
சுயகெளரவம்
பார்க்கத் தொடங்கியது.

இறுதியில்,
எல்லாம் தெரிந்தது
எனக்கு.
ஒன்று மட்டும்
புரியவே இல்லை.
இந்த உலகம்
நல்லதா
கெட்டதா??