வேண்டாம் ஐயா இந்த இலக்கிய தலைமுறை இடைவெளி..

"நோக்கியோன் நோக்கிய பொருளை நோக்கியவாறே நோக்கின் நோக்கிய பொருள் நோக்கியவாறே அமையும்."


நீண்டநாட்களாக எனது ஆதங்கங்களின் மூலைகளில் காத்துக்கிடந்த ஒரு பதிவு இது. எப்பொழுதெல்லாம் பதிவுகள் இட வரும் பொழுதும் இந்த பதிவை எப்பொழுது இடுவது என்கின்ற கேள்விக்கு ஒரு கமா போட்டுவிட்டு மற்றப் பதுவுகளை இட்டுவந்த காலம் இன்றோடு முற்றுப் பெறுகிறது. காரணம் இந்த பதிவு யாரையாவது நோகடிக்குமா அல்லது என் மேல் சிலருக்கு உள்ள கணக்கை கொஞ்சம் குறைத்துவிடுமா என்றெல்லாம் ஏங்கியதன் விளைவே இந்த பதிவு இடுவதற்கு நாட்கள் ஆகின. இருந்தும் நான் தொட்டதை சொல்பவன். பட்டதை எழுதுபவன். அதைத் தாண்டியும் எனது ஆதங்கத்தையும் பேனாவையும் இனியும் சமாளிக்க முடியாது. இந்த பதிவை ஒரு விமர்சனப் பதிவாகப் பார்க்காமல் ஒரு அனுபவப் பகிர்வாக மட்டும் பாருங்கள்.

இலக்கிய உலகம் என்பது சாதாரணமான ஒரு விடயம் அல்ல. அதேபோல இலக்கியவாதிகள் என்போர் அனைவரும் ஒரே கொள்கைகளைக் கொண்டவர்களும் அல்ல. இந்த இலக்கிய உலகத்தில், இந்த இலக்கியவாதிகளுடன் இலக்கியவாழ்க்கை நடத்துவதென்பது அவ்வளவு இலகுவானதும் அல்ல. அந்தளவிற்கு கடினமானதும் அல்ல. சிறு வயதிலிருந்தே எனக்கு இந்த இலக்கியத்தின் மீதும் கவிதையின் மீதும் ஈடுபாடு இருந்துவந்தது. ஆனால் எனது கிறுக்கல்கள் சித்திரமாகின்றன என்கின்ற கவிதை நூலை நான் வெளியிடும் வரை இந்த இலக்கிய உலகத்திற்குள் நான் எட்டிப் பார்த்தது கிடையாது. தெளிவாகச் சொல்லப்போனால் இலக்கிய உலகத்தில் யாரையும் எனக்கு தெரியாது. பின்னர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இந்தத்குள் வர ஆரம்பித்தவேளையில்தான் நிறைய விடயங்கள் எனக்கு வெளிச்சத்துக்கு வந்தது.

சகலதும் பிடித்திருந்தாலும் இந்த இலக்கிய சூழலில் ஒன்றுமட்டும் இன்றுவரை எனக்கு பிடிக்கவே இல்லை. அது கொஞ்சம் சீரியஸ் ஆன விசயமுங்க. அதனால் இன்றுவரை நான் இதை எனது மிக நெருங்கிய இலக்கிய நண்பர்களைத் தவிர வேறு யாருடனும் பகிர்ந்ததில்லை.

தலைமுறை இடைவெளி.

நன் இந்த கலையுலகிற்குள் வந்தது முதல் எனக்கு பல சந்தர்ப்பங்கள் இந்த தலைமுறை இடைவெளி என்கின்ற ஒரு பிரச்னையை ஞாபகமூட்டின. எனக்குத் தெரிந்தது வரை தமிழ் இலக்கிய உலகை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டிருக்கின்ற இலக்கிய ஜாம்பவான்கள் அனைவரும் வயதிலும் அனுபவத்திலும் மூத்தவர்கள். அவர்களின் இலக்கிய அனுபவம் அனைவராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட ஒரு உண்மை. இன்னுமொரு வகையில் சொல்வதேயானால் அவர்களது அந்த நீண்ட அனுபவம்தான் இலக்கிய உலகின் தமிழ் இலக்கிய எதிர்பார்ப்பை இன்னும் அந்த அளவிலேயே தக்கவைத்துக்கொள்ள உதவுகிறது. இந்த இலக்கிய மகான்கள் இன்னும் எம் மத்தியில் எம்மோடு வாழ்ந்துகொண்டு வருகின்றமை இந்த இலக்கிய உலகிற்கு மட்டுமல்ல எமக்கும் பெருமை சேர்க்கும் ஒரு விடயமே.. மல்லிகை ஜீவா, தெணியான், கே.எஸ்.சிவகுமாரன், திக்குவலைக் கமால், தெளிவத்தை ஜோசேப் போன்ற மூத்த இலக்கிய தலைமுறை தொடங்கி மேமன் கவி, வதிரி சி ரவீந்திரன், அஷ்ரப் சிஹப்தீன் போன்ற இரண்டாம் மூத்த தலைமுறையை கடந்து பொத்துவில் அஸ்மின், நாச்சியாதீவு பர்வீன், மன்னார் அமுதன் போன்ற நேரடி மூத்த தலைமுறையின் பின்னர் எங்களைப் போன்றவர்கள் என இந்த இலக்கிய தலைமுறை நீள்கிறது..

கிட்டத்தட்ட இந்த மூன்று இலக்கிய தலைமுறையினரை தன்னகத்தே கொண்ட இவ்வாறானதொரு பல்வகைமை கொண்ட இலக்கிய வட்டம் தலைமுறை இடைவெளி சிக்கல்கள் இல்லாமல் நகரும் என யாராலும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. இதிலே இரண்டு விதமான தலைமுறை இடைவெளிகள் காணப்படுகின்றன. ஒன்று இலக்கிய தலைமுறை (நான் மேலே குறிப்பிட்டவை) இடைவெளி இன்னொன்று வயது ரீதியான தலைமுறை இடைவெளி.

இந்த மூத்த தலைமுறை இல்லக்கிய வாதிகள் என நாம் போற்றும், மதிக்கும் இலக்கிய ஜாம்பவான்கள் எல்லோருமே எப்பொழுதுமே இந்த இளம் எழுத்தாளர்கள் மட்டிலான விடயங்களில் ஒரே கொள்கைப் போக்கைக் கொண்டவர்கள் அல்ல. அதிலும் காலம் கடந்து நிலைக்கும் இலக்கியத்தை கையில் வைத்துக்கொண்டு இளம் இலக்கிய படைப்பாளிகள் தொடர்பான விமர்சனங்களையும் நம்பிக்கையற்ற தன்மையையும் வெளிப்படுத்தும் சில மூத்த இலக்கியவாதிகள் இந்த இலக்கிய இஸ்திரத்தன்மையை எப்படி காலம் கடந்தும் அனுப்பிவைக்கப் போகிறார்கள் என்பது கேள்விக்குறியே.

இளம் படைப்பாளிகள் பற்றி திருப்தியான கருத்தைக் கொண்டிராத பல மூத்த படைப்பாளிகளை பல மேடைப் பேச்சுகளிலும், தனிப்பட்ட சந்திப்புக்களிலும், விமர்சன கருத்துக்களிலும் வெளிப்படையாகவே கண்டுகொள்ள முடிகிறது. இதற்கான காரணம் என்ன என்பதை அவர்கள் இதுவரை சரியாகக் கூறியதாய் எனக்கு தெரியவில்லை. காரணங்கள் இருக்கலாம். ஆனால் அவை உரிய குற்றச்சாட்டுக்களின் நம்பகத்தன்மைக்கு சாட்சிகளாக இதுவரை காட்டப் பட்டிருக்கிறதா என்பது கேள்விக்குறியே. உதாரணமாக எனது கவிதை ஒன்றில் கூட பின்னூட்டம் இட்டிருந்த என் மரியாதைக்குரிய மேமன் கவி அவர்கள் பின்வருமாறு கூறியிருந்தார். "நான் இந்த பகுதியில் உலாத்தி பார்த்த்தில் இளம் படைப்பாளிகள் காத்திரமாக எழுதுகிறார்கள் என்பதும், (நீங்கள் உட்பட) விமர்சனங்களை எதிர் கொள்கிறார்கள் என்பதை, இளம் படைப்பாளி பற்றி திருப்தியான கருத்தை கொண்டிருராத எனக்கு மூத்த படைப்பாளிகள் சிலரிடம் சொல்லி கொண்டுதான் இருக்கிறேன்." இத்தகைய மூத்த படைப்பாளிகளின் கருத்துக்கள் இளம் படைப்பாளிகள் மேலான கருத்தியல் நோக்குகளை வெளிப்படுத்துவதுடன் இவர்களும் காத்திரமாக எழுதுகிறார்கள் என்பதையும் ஒருவகையில் உறுதிப் படுத்துகின்றன.

இந்த இளம் படைப்பாளிகள் பற்றிய திருப்தியான கருத்துக்களைக் கொண்டிராத எம் மூத்த படைப்பாளிகள் இவர்கள் மேல் வைக்கும் குற்றச் சாட்டுக்கள் தான் எவை? இளம் எழுத்தாளர்களின் படைப்புக்கள் தரமற்றவையா? அல்லது இலக்கிய சித்தார்ந்தங்களையும் விழுமியங்களையும் கடந்து அல்லது தமிழ் இலக்கிய போக்கிற்கு பொருந்தாத படைப்புக்களை படைக்கிறார்களா? அல்லது வேறு என்னதான் காரணங்கள்? யாரும் அறியாத இந்த வெளிப்படுத்தப்படாத காரணங்களே இந்த தலைமுறை இடைவெளிக்கு காரணம் என தோன்றுகிறது.

என்னை இந்த விடயத்தில் அதிகம் சிந்திக்க வைத்த விடயம் இறுதியாக நான் கலந்துகொண்ட வதிரி சி ரவீந்திரன் சார் உடைய 'மீண்டு வந்த நாட்கள்' நூல் வெளியீட்டு விழாவில் இடம்பெற்ற மல்லிகை ஆசிரியர் டொமினிக் ஜீவாவுடைய காத்திரமான உரை. இந்த உரை பிரதானமாக இரண்டு பகுதிகளை உள்ளடக்கியிருந்தது. ஒன்று ரவீந்திரன் மற்றும் அவரது இலக்கிய வாழ்க்கை, மற்றது இளம் எழுத்தாளர்கள் மீதான குற்றச்சாட்டு. 'இளம் எழுத்தாளர்கள் பல புத்தகங்களை போட்டதும் (எழுதி வெளியிட்டதும்) அவர்கள் தாங்கள் பெரிய எழுத்தாளர்கள் என கெறு (கர்வம்) கொண்டுவிடுகிறார்கள்'. இதுவே அவரது ஒட்டுமொத்த குற்றச்சாட்டின் சுருக்கம். இந்த கருத்தை அவர் வெளிப்படுத்திய விதம், பாவிக்கப்பட்ட சொற்பிரயோகங்கள் அவர் இளம் படைப்பாளிகள் மட்டில் கொண்டிருந்த அதிருப்தித் தன்மையை தெட்டத்தெளிவாக வெளிக்காட்டியது. இது எதற்காக என்பது அன்று அரங்கில் அமர்ந்திருந்த மற்றவர்களுக்கு புரிந்ததோ என்னவோ எனக்கு புரியவே இல்லை. இவ்வாறான கெறு யாரையும் பிடித்திருப்பதாக எனக்கு ஞாபகம் இல்லை. எனது ஒரு மரியாதைக்குரிய மூத்த படைப்பியலாளர் நேரடியாக இவ்வாறு சொன்னது ஒரு இளம் படைப்பாளி என்கின்ற விதத்தில் எனது முகத்திற்கு முன்னால் நையைப் புடைத்ததைப் போலானது. மூத்த படைப்பாளிகளே, நாங்கள் உங்களிற்கு பிள்ளைகள். எப்பொழுதாவது தந்தை பிள்ளைகளை திருத்துவதை அல்லது வழிநடத்துவதை விட்டு விட்டு அவர்களை விமர்சிப்பதிலும் குறை கூறுவதிலும் அக்கறை உள்ளவராக இருப்பாரா? இன்னுமொன்றையும் எனது மதிப்பிற்குரிய மூத்த படைப்பாளிகள் சிந்திக்க வேண்டும். இந்த இலக்கியத்தை, ஏன் நீங்கள் இப்பொழுது கட்டிக் காக்கும் இலக்கியத்தைக்கூட அடுத்த சந்ததியினருக்கு எடுத்துச்செல்லும் பாரிய கடமையை நீங்கள் விரும்பியோ விரும்பாமலோ என்றோ ஒரு நாள் இந்த இளம் தலைமுரையினரிடம்தானே ஒப்படைக்க வேண்டும். என்றுமே எங்களைப் போன்ற சிறியவர்களின் மனங்களில் இலக்கிய தெய்வங்கள் போல் அமர்ந்திருக்கின்ற மல்லிகை ஜீவா போன்ற மூத்த இலக்கியவாதிகள் எங்களை விமர்சிப்பதோடு நின்றுவிடாமல் எங்களை வளர்த்துவிட வேண்டிய பொறுப்பும் உங்களுக்கு இருக்கிறது ஏன் மறந்து போகிறீர்கள். மல்லிகை என்கின்ற ஒரு இலக்கிய வாசிப்பு அனுபவத்தை இன்னுமொரு இளம் தலைமுறை ஜீவாதானே அடுத்த சந்ததியினருக்கு எடுத்துச்செல்ல வேண்டும்?

இன்னுமொரு விடயத்தையும் நான் நிச்சயம் இங்கு சொல்லியே ஆகவேண்டும். கவிதைகள் தரமானதாக இருந்தால் எத்தனை புத்தகம் போடுகிறோம் என்பது ஒரு பிரச்சனையா என எனக்கு தோன்றவில்லை. அதைவிட இந்த பிரதானமான இரண்டு தலைமுறையினருக்கும் இடையே உள்ள படைப்பிலக்கிய வேறுபாடுகளை ஜோசித்துப் பாருங்கள். சிலவேளைகளில் மூத்த ஒரு மரபுக் கவிஞனுடைய கவிதையை இன்றைய இளம் மரபுக் கவிஞனுடைய கவிதை முந்தி விடுகிறதே. இதனால் பெரியவர்கள் சிறியவர்களை வெறுப்பதற்கு இளையவர்களின் கவிதை தரமற்றது என எப்படி கூறமுடியும். இளையவர்கள் இந்த இலக்கிய தளத்தில் மிக வேகமாக முன்னேறிக்கொண்டிருப்பவர்கள். இவர்கள் முன்னேற்றம் உளவியல் போக்கில் பெரியவர்களை பாதிக்கின்றதா எனவும் உளவியல் நோக்கில் சிந்திக்கத் தோன்றுகிறது.

அடித்தாலும் பிடித்தாலும் தன் பிள்ளையை தான் தான் சுமக்கவேண்டும் என்பதைப் போல, என்னதான் கெறுப்பிடித்தாலும் இந்த இளம் படைப்பாளர்களை மூத்தவர்கள் நீங்கள்தானே கரைசேர்க்க வேண்டும். இளம் எழுத்தாளர்களின் படைப்புக்கள் தரமற்றவை எனின் திருத்திக் கொடுங்கள். இலக்கிய பக்குவம் இல்லையெனில் அரவணைத்து பக்குவத்தை படிபியுங்கள். இதுவே எங்கள் தாழ்மையான வேண்டுகோள். என்னைப்பொறுத்தவரையில் இலக்கிய தரமான படைப்புக்களை யார் படைத்தாலும் அதை எவ்வித கசப்பு உணர்வுகள் இன்றி அதை ஏற்றுக்கொள்ள இந்த இலக்கிய உலகம் என்று தயாராகின்றதோ அன்றுதான் இந்த இலக்கிய தலைமுறை இடைவெளி நீங்கும். எழுதுபவனுக்கு எத்தனை வயசு என்பதை விட அவன் எழுதியது எப்படி இருக்கிறது, அதை எப்படியெல்லாம் இன்னும் இன்னும் முன்னேற்ற எப்படி அவனுக்கு உதவி செய்ய வேண்டும் என ஜோசித்தால் இந்த இடைவெளி இலகுவாக நீங்கிப் போகும். இளம் எழுத்தாளர்கள் எவருமே மூத்த எழுத்தாளர்களை மதியாதவர்கள், அல்லது வெறுப்பவர்கள் அல்லது போட்டியாய் நினைப் பவர்கள் என்று இல்லை. நாங்கள் படைக்கும் படைப்புக்கள் எல்லாம் நீங்கள் இருக்கும் இந்த காலங்களிலேயே பூப்பெய்திவிட வேண்டும் என யாசிப்பவர்கள். உங்கள் கை பிடித்து புதிய இலக்கிய உலகை நோக்கி நடைபோட ஆவலாய் இருப்பவர்கள். எங்கள் வேகம் புதிது, விவேகமும் புதிது, இலக்கிய அனுபவமும் புதிது.. எனவே நீங்கள் தானே எங்களுக்கு இவற்றை கற்பிக்க வேண்டும். இப்பொழுதெல்லாம் நிறைய இளம் படைப்பாளிகள் தங்கள் படைப்புக்களை வெளிக்கொண்டுவருகிறார்கள். அவர்களது ஏக்கம் ஒன்றுதான். அவர்களுக்கு தேவையான சந்தர்ப்பம் கிடைக்க வேண்டும் என்பது. அந்த சந்தர்ப்பங்களை தேடியே அவர்கள் பல மூத்த படைப்பாளிகளை நோக்கி கடிதம், மின் அஞ்சல், முகப் புத்தகம், ட்விட்டர் என ஓடி வருகிறார்கள்.

இறுதியாக தயவுசெய்து இளம் எழுத்தாளர்கள் மீதான உங்கள் கருத்துக்களை கொஞ்சம் மீள் பரிசீலனை செய்யுங்கள். அவர்கள் படைப்புக்களை வரவேற்று அதன் மூலம் அவர்கள் மீதான உங்கள் நம்பிக்கையை வளருங்கள். நாங்கள் உங்கள் பிள்ளைகள். நீங்கள் எங்கள் பெற்றோர். இதை எப்பொழுதும் (உங்கள் எல்லா மேடை பேச்சுக்களிலும்) ஞாபகம் வைத்துக்கொள்ளுங்கள். படைப்பிலக்கியத்தில் இந்த தலைமுறை இடைவெளி ஆரோக்கியமானதல்ல. இன்று வைரமுத்துவும் அவர் மகன் மதன் கார்க்கியும் ஒரே மேசையில் அமர்ந்து ஒரே படத்திற்கு பாடல் எழுதுகிறார்கள். அது ஏன், கலாமணியும் அவர் மகன் பரணீதரனும் ஒரே வீட்டிலிருந்து ஒரே ஜீவநதிக்காய் உழைக்கிறார்கள். இதைவிட வேறு என்ன உதாரணத்தை என்னால் உங்களுக்கு சொல்ல முடியும். என்ன, இளைய தலைமுறை படைப்பாளிகளிடம் உங்களைப் போன்ற அனுபவம் இல்லை. ஆனால் திறமை இருக்கிறது. முயற்சி இருக்கிறது. உங்கள் அனுபவத்திற்கு அருகில் இவர்கள் திறமைகளையும் கொஞ்சம் கொண்டு செல்லுங்கள். இவர்கள் உங்கள் அனுபவத்தை படிப்பார்கள். நீங்கள் இவர்கள் திறமையை மதிப்பிடுவீர்கள்.


பி.கு. தயவுசெய்து இப்பதிவை முறைப்பாடாக எடுத்துக்கொள்ள வேண்டாம். ஒரு அனுபவமாக எடுத்துக்கொள்ளுங்கள். எனக்கு அதிகம் தெரிந்த நபர்களின் பெயர்களை மட்டுமே இப்பதிவில் நான் குறிப்பிட்டிருக்கிறேன். அதற்காக இவர்கள் மட்டும்தான் என்று அல்ல. மற்றவர்களை எனக்கு அதிகம் பரீட்சயம் இல்லை. இன்னுமொன்று உங்கள் கருத்துக்களை தயவுசெய்து பின்னூட்டமிடுங்கள். அப்பொழுதுதான் எனது எதிர்பார்ப்பு எந்தளவிற்கு சரி என்பது எனக்கு தெரியும்.